Cynk (zinc, Zn) pierwiastek, mikroelement. Bierze udział w przemianach komórkowych oraz jest jednym z głównych czynników stabilizujących błony komórkowe. Ilość cynku w organizmie wynosi 1,5 – 2g. Jest on rozmieszczony w tkankach w całym organizmie. Najwięcej znajduje się go w erytrocytach, gruczole krokowym, plemnikach, najądrzach, skórze i kościach. Zapotrzebowanie na cynk waha się w granicach 10-15 mg na dobę.
- bierze udział w procesach regeneracyjnych
- jest składnikiem wielu enzymów np. anhydrozy węglanowej, dehydrogenazy i wielu innych
- ma wpływ na prawidłowe wydzielanie insuliny przez trzustkę
- reguluje stężenie witaminy A i cholesterolu
- odpowiada za prawidłowe funkcjonowanie skóry i mieszków włosowych
- stosowany w chorobie Wilsona w celu zahamowanie wchłaniania miedzi
- zewnętrznie stosowany w okulistyce i dermatologii
Skutki niedoboru (awitaminoza) Cynku:
- – trudność w koncentracji i zapamiętywaniu
- brak łaknienia, zaburzenia smaku
- złe gojenie się ran
- ślepota zmierzchowa
- podwyższony poziom cholesterolu
- nadciśnienie
- rozrost gruczołu krokowego
- zmniejszenie odporności komórkowej i humoralnej
- niedobór zwiększa wchłanianie toksycznego kadmu
Skutki nadmiaru (hiperwitaminoza) Cynku:
- zaburzenia żołądkowo-jelitowe
- metaliczny smak w ustach
- ból głowy
- niedobór miedzi